Het gefluister in mij dat je op Instagram niet ziet

Maar waar ik beter naar mag gaan luisteren

Heb je ooit het gevoel gehad dat je lichaam tegen je praat? Niet in de vorm van rare geluiden, maar eerder als een subtiel, fluisterend stemmetje dat je vertelt hoe het met je gaat. Nou, geloof me, dat doet het echt! En uit mijn eigen ervaring kan ik je er alles over vertellen.

Ik wou niet luisteren…

Afgelopen week werd ik namelijk zelf ziek wat begon met een zere keel en wat baalde ik daarvan! Ik had alleen maar leuke klanten voor de aankomende dagen en alleen al de gedachte aan het afzeggen van die afspraken stond me echt tegen. De ‘harde werker’ in mij riep heel hard: “Negeer het, ga door, je kunt dit wel aan!” Maar ergens wist ik wel dat de opkomende pijn in mijn keel en daarbij dat volle hoofd niet zomaar zouden verdwijnen.

Dus, daar stond ik voor de keuze: geloven wat mijn stoere ik zegt (“Je kunt het negeren, het is maar een verkoudheid”) of luisteren naar mijn lichaam dat me vertelde dat het tijd was om een stap terug te doen.

Eerlijk gezegd wilde ik toen nog steeds niet toegeven. Ik dacht dat ik het kon managen, dat het wel over zou gaan. Ik keek per dag met wat ik ging afzeggen met het idee dat het maar 1 of 2 dagen zou duren maar mijn lichaam had andere plannen. Elke dag werd het gefluister luider en ik begon te beseffen dat ik dit niet meer ging winnen.

Ik ging van mijn afspraken per dag bekijken en afzeggen naar de minder leuke beslissing om alles af te zeggen en mijn agenda leeg te maken voor de rest van de week. Ja, ook die met die leuke klanten waar ik zo naar uitkeek. Het voelde heel erg als zonde van die goed gevulde agenda, maar soms moet je jezelf die rust gunnen.

Ik hoefde me ‘alleen maar’ over te geven.

En raad eens? Zodra ik die beslissing had genomen en mezelf toestond om te rusten, begon mijn lichaam te kalmeren. Het fluisterende orkest veranderde langzaam in een rustgevende melodie van herstel. Na drie dagen echte rust en zelfzorg voelde ik me eindelijk beter worden en kan ik na het weekend alles weer rustig oppakken. 

Dit proces heb ik eerder meegemaakt met grotere issues, o.a. een muisarm die zich ontvouwde naar een frozen shoulder alleen door niet te luisteren en maar door te gaan. En andere klachten (rugpijn, verzakking, hoofdpijn) die voortkwamen uit hard zijn voor mezelf en geen grenzen aangeven. Door die processen heb ik super veel geleerd (maar wat ik met een eenvoudige verkoudheid soms weer even vergeet 🙄) en ik weet nu ook hoe ik daar anderen mee kan helpen.

Dus hier mijn tip voor jou!

Dus hier is mijn tip voor jou: stop wat vaker, adem rustig in, kijk naar hoe je je voelt, en luister naar dat fluisteren binnenin. Of het nu gaat om een beginnende keelpijn, een kleine vermoeidheid of gewoon een algemeen gevoel van ‘Hmm, iets voelt niet lekker’ – geef het de aandacht die het verdient.

Want als je de kleine seintjes negeert kan het zich ontwikkelen tot een luidruchtige symfonie van klachten. Van een klein pijntje tot een chronische kwaal, je lichaam roept om aandacht. Luister ernaar!

Nu ben ik benieuwd naar jouw ervaring, ga jij ook wel eens te lang door waardoor je achteraf het moet bezuren, denk aan die pijn in je rug of schouders die niet meer weggaat, altijd die vage hoofdpijn, burn-out klachten of gewoon uitgeput en sacherijnig want je hebt te maken met je eigen mentaliteit van “druk druk druk maar ik moet wel alle ballen in de lucht houden”.

Vind je het moeilijk om zelf op onderzoek te gaan naar de betekenis van die vage klachten in je lijf en/of weet je niet hoe je moet stoppen met doordenderen terwijl je ergens voelt dat dat wel nodig is? Dan help ik je graag in mijn praktijk. Neem gerust contact met me op om te kijken wat ik voor jou kan betekenen.